خداحافظی وزیر علوم، تحقیقات و فناوری دولت سیزدهم

۱ شهریور, ۱۴۰۳

شادیِ آغاز، زادۀ خلوص و خدمت و تکلیف است که بر آن با خدای علیم و سمیع و بصیر عهد بستم و شادیِ پایان، مولود خشنودی از اعتماد و رضایت از جد و جهد و تلاشی است که به راهی ختم شده است. منت خدای را که لیاقت خدمت به جامعه‌‌ی فهیم، فرهیخته و فرزانه […]

خداحافظی وزیر علوم، تحقیقات و فناوری دولت سیزدهم

شادیِ آغاز، زادۀ خلوص و خدمت و تکلیف است که بر آن با خدای علیم و سمیع و بصیر عهد بستم و شادیِ پایان، مولود خشنودی از اعتماد و رضایت از جد و جهد و تلاشی است که به راهی ختم شده است. منت خدای را که لیاقت خدمت به جامعه‌‌ی فهیم، فرهیخته و فرزانه علمی، فناوری و آموزش عالی را به بنده ارزانی فرمود و در توفیقات حاصله، دستگیر و بنده‌نواز بود. با یاد شهید جمهور حضرت آیت الله دکتر رئیسی و با سپاس و ستایش از حمایتها و هدایتهای جامعه علمی، نخبگانی، دانشگاهیان، دولت خدمتگزار و با قدردانی فروتنانه از همکارانم در صف و ستاد وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، فردایی شکوفاتر و درخشان‌تر در میدان مبارک دانش، برای ایران اسلامی آرزو می‌کنم و هم‌چنان و در هر سنگری، به لطف و اغماض خداوندگار مهر و مهربانی چشم دارم که فرموده‌اند:

بنده همان به که ز تقصیر خویش 

عذر به درگاه خدای آورد

ورنه سزاوارخداوندی اش 

کس نتواند که به جای آورد

در پایان طلب حلالیت از مردم عزیزمان، خانواده دانایی و جامعه علمی اعم از اعضای هیات علمی، یاوران علمی، پژوهشگران، فناوران، نوآوران، دانشجویان و دانش پژوهان گرامی دارم و امیدوارم که ناکامی های ندانسته، ناخواسته و نتوانسته مدیریتی اینجانب را ببخشایند.

محمدعلی زلفی گل